شماره دوم ماهنامه جی منتشر شد. می توان این شماره را از اینجا دانلود کرد.
این شماره با مطالبی از :‌ الهام افرون تن – محمد رضا رکن الدینی – احسان میرحسینی – کاملیا کاکی – مجید سرنی زاده – اسما صادقی – فرامرز مرادی- منیژه آقایی – فاطمه زارع و نوا ثابت ایمانی از لینک زیر قابل دانلود می باشد.
لینک دانلودG-02

این سالها دوستان عکاسم دارند کم کم پا را از مرزهای جغرافیایی بیرون گذاشته و حرکت های خوبی انجام می دهند. مهدی ناظری به تازگی عکسش در سایت ۱x.com پذیرفته شده. عکس خوبی هم هست. عکس را می توانید توی سایت از این آدرس ببینید.

فیس بوک قبل از پیج آزادی های یواشکی زنان در ایران، استارت اعتراض زنان را در مورد حجاب زده بود. آن هم نه یواشکی، بلکه بسیار عیان و بی پروا.
وقتی زنی در فیس بوک عکس های بی حجاب خودش را در مناسبت های مختلف به اشتراک می گذارد، نه تنها در خاموشی به مبارزه علیه حجاب اجباری برخواسته بلکه دارد نقاب از چهره ای که جامعه به اجبار هر روز وادار به پوشیدنش می کند بر می دارد. 
شهامت این نیست در مکان عمومی که گاهی هیچ رهگذری از آنجا عبور نمی کند روسری ات را برداری. شهامت همان زمانی بود که پیشتر، روسری ات را در یکی از پرجمعیت ترین کشورهای جهان، در مقابل هزاران کاربر فیس بوکی که هر روز از آنجا عبور می کنند برداشته بودی.

پ.ن :‌ پیشنهاد می شود این صفحه را در فیس بوک دنبال کنید، یک اعتراض ساده و بی ادعا. از اسمش هم پیداست، «یواشکی».

تو نامت نام گل،
که بی اختیار عطر تنت همیشگی است. 

همیشه وقتی می روی
عطر تنت
پیش من جا مانده
روی بازو
و دست ها…

۱- این متن را می نویسم تا یادآور شوم که سربازان گمنام امام زمان به غیر از رصد کردن وبلاگ ها، وبسایت ها و فیلتر کردنشان و سرک کشیدن در لحظات خصوصی مردم، کار دیگری هم دارند. اینکه هر روز از گوشه گوشه شهر خبرهای دهشتناکی به گوش می رسد نشان از دو چیز است. یا اینکه واقعا این اتفاقات در حال وقوع است و دست روی دست گذاشته و کسی کاری نمی کند یا تنها یک بار همچین اتفاقی افتاده و عده ای از پخش شده شایعه اش سود می برند. خواهشا تا بدتر نشدن اوضاع، که به لحاظ روانی تاثیر به شدت منفی بر روی شهروندان می گذارد اقدامات کارسازی انجام دهید.
۲- میرحسین موسوی در بیمارستان بستری است. هر اتفاقی برای او بی افتد، تنها انگشت اتهام به سمت افرادی است که از به حصر کردن او سود می بردند و می برند. و این اتفاق روی زشت برخی از سودجویان را سیاهتر خواهد کرد. به هر حال زمستان تمام می شود و روسیاهی اش برای ذغال می ماند.

ابرویم وقتی بچه بودم شکست،
صورتم وقتی بچه بودم سالک زد،
پیشانی ام وقتی بچه بودم شکست،
دستم وقتی بچه بودم شکست،
بزرگ شدم و هیچ کدامشان یادم نرفت. اما مدتی است خیلی چیزها را زود فراموش می کنم.

اردیبهشت سال ۸۳ اولین فیلم کوتاهم با نام «سوم شخص مفرد» ساخته شد. سال آخر دبیرستان بودم یکبار هم از مدرسه به سمت لوکیشن فیلمبرداری جیم  زدم. آن فیلم را با تهیه کنندگی مدیریت موسسه بانوفیلم بندرعباس ساختم. فیلم پر از اشتباهات تکنیکی و ضعف هایی است که تمامش برمی گشت به کم تجربگی ام. اما هنوز فیلمنامه اش را دوست دارم. دوستان خوبی بعد از آن فیلم پیدا کردم.

اینکه یه عده اومدن فیلم ساختن در انتقاد حسن روحانی خیلی خوبه. اما اینها زمانی که رئيس جمهوری قبلی که حتی عقم می گیره اسمش رو بگم اینهمه گند کاری کرد چرا خفه خون گرفته بودن؟ کدون گوری بودن؟
پ.ن : ببین سیاست عجب بی پدر و مادره. پای منفعت در میون باشه به روحانی هم رحم نمیکنن.

اول مطمئن بشیم نهادهای دولتی کارشون رو درست انجام دادن بعد به همدیگه تهمت بزنیم که چرا فلان کار رو درست انجام ندادیم.