در اینکه شکست خوردن بخشی از زندگی آدمیست شکی نیست. اینکه ممکن است انسان از هر شکستی پلهای برای پیروزی آیندهاش بسازد دور از ذهن نیست. بارها اتفاق افتاده. اما بدترین نوعش این است که شما در آن رقابتی که حضور نداشتهاید هم شکست خورده باشید.
انگار شما مسابقه نمیدهید اما دیگران در حال مسابقه با شما هستند.
پیروزی آدمهایی که حتی در زندگیتان نبودهاند به منزلهی شکست شما قلمداد شده. شما خود را دور از هر همآوردی نگه داشتهاید اما پیروزان خواسته یا ناخواسته پا روی شما گذاشتهاند. عبور کردهاند، قانون بقاست انگار.