امروزه دو موجود غولپیکر در اطراف ما زندگی می کنند، دو موجودی که ابتدا اصلا بزرگ نبوده اند. کم کم بزرگ شدند و تن متعفن خود را توی خیابان های شهر ولو کردند و حالا دیگر حتی نمی توانند تکان بخورند.
توهم و خود مرکز جهان بینی، دو موجود غولپیکری که تنها از ذهن ما تغذیه شدند. ذهن ما آنها را بزرگ کرده و به امان خدا ولشان کرده توی خیابان ها…
باید فکری به حالشان می شد که نشد. به هر حال باید فکری کرد ، پیش از آنکه حتی نشود پا را از خانه بیرون گذاشت.
نرسد روزی که پشت در خانه برسند، مانع از باز شدن در بشوند.

دختری که باید برایش شعر عاشقانه سروده می شد، لباس رزم پوشید و رفت.
و کشته شد.

اگر چه تیم ملی فوتبال ایران برآمده از جامعه ایرانیست با تمام ضعف ها و قوت هایی که داره، اما چیزی که اونها رو از باقی جامعه جدا می کنه اینه که تیم ملی فوتبال می دونه تو بازیها با تیم هایی که مسابقه داده چند چنده.
اما متاسفانه باقی جامعه تکلیفش حتی با خودش هم مشخص نیست و نمی دونه چند چنده.
یک روز تعریفش و تمجید از از بازیکن ها، یک روز هم فحش خواهر و مادر.

نمایش فیلم های کوتاه اعضای سینمای جوان به همراه نمایشگاه عکس مرحوم کورش گرمساری. ۳ الی ۵ تیرماه، فرهنگسرای طوبی.
همچنین نشستی با عنوان (شناخت فیلم کوتاه) در این سه روز، صبح ها از ساعت ۹ الی ۱۲ در سالن فرهنگ برگزار می گردد. شروع فیلم ها ساعت ۵ عصر.

پ.ن :‌ این نمایش فیلم و نمایشگاه عکس به طور همزمان توسط تمامی مراکز سینمای جوان در ایران برگزار می شود.
پ.ن ۲: برخی از این فیلم ها توسط هنرجویان سینمای جوان بندرعباس ساخته شده است. هنرجویانی که در ابتدا کارهایشان نیاز به دیده شدن دارد. پس از حذف بخش استانی در جشنواره اردی بهشت که بدیهی ترین حق هنرجویان بود. هم اکنون فرصت مناسبی برای دیدن آثار این فیلمسازان و حمایت از ایشان و فیلم کوتاه است.

حس من بعد از بازی ایران و آرژانتین  درست مثل حس انتخابات ۸۸ بود. یک بازی تقریبا برده  رو تو دقیقه ۹۰ ببازی. اونم با کمک نیروهای خارجی. و تاثیر منفی اش رو توی روحیه جمع کثیری ببینی.