این روزها در بین اسامی مختلف و گوناگون خواننده های خوب و نه چندان خوبی که می شنویم ، عباس مهر پویا را شاید کمتر کسی بشناسد ، مخصوصا جوانان امروزی که حتی خود من هم چند هفته پیش با این خواننده خوش ذوق آشنا شدم . بی شک اسم او را گذشته های خیلی دور یعنی پیش از انقلاب ، جوان ها و دانشجویانی که بدنبال آثار متفاوت بوده اند شنیده و کارهای او را بشناسند . مهرپویا را اولین کسی می دانند که گیتاربرقی را وارد ایران کرده است . برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید اینجا و
به این نتیجه رسیدم که برای نوشتن، یک چیز خیلی مهم است. وقتی چشمه جوشیدن خلاقیت خشک شده و به هر ریسمان باریکی چنگ میزنی
همیشه این ضرب المثل ایرانی برام در مواقع حساسی که فکر میکنم همه چی قراره به خوبی پیش بره تکرار میشه. «سنگ بزرگ نشونه نزدنه».
زمانی که سر کلاس نقد ادبی برای اولین بار به شوخی (با اشاره به پست وبلاگی که همان موقع خوانده بودم) به استاد گفتم دوم
یک روز ظهر که از سر عادت هر روزه و بیحوصلگی تکرار امر درست کردن نهار رفتم توی آشپزخانه و با ترکیب تکراریتر چند مواد
من که راضی نیستم حتی یک ریال از پول این مملکت بره خارج از مرزهای خودمون کمک بشه، اما دیدید یک نفر از فلسطین مالها