از تمامی افراد تیم اجرایی جشنواره و دوستانی که زحمات زیادی برای بهتر برگزار شدن جشنواره اردی بهشت کشیده اند، تشکر و قدردانی می کنم. امسال از لحاظ اجرایی جشنواره در حد قابل قبول بوده که می تواند راه را برای برگزاری هر چه بهتر در سالهای آینده باز کند. برنامه ریزی، نظم و پرستیژ جشنواره، آن را در حد یک جشنواره خوب ایرانی بالا برده بود. اما در این بین اشاره به چند موضوع خالی از لطف نیست. ———————————— «عکس و فیلم با هم فرق می کنند» چیزی که متاسفانه عده ای به آن توجه نکرده و در حالت خوشبینانه برایش
نوروز انگار تنها همون روز اولش آدم رو با یک حس و حال نو شدگی سنجاق می‌کنه. روزهای بعدش انگار دوباره می‌افتی توی یک سرازیر
سالها پیش جایی نوشته بودم: «یه روستا هست که سر جمع نوزده تا دختر داره توش. تا حالا هیچ شعر عاشقانه‌ای برای هیچ کدوم از
در اینکه شکست خوردن بخشی از زندگی آدمیست شکی نیست. اینکه ممکن است انسان از هر شکستی پله‌ای برای پیروزی آینده‌اش بسازد دور از ذهن
داستان نویسی آمریکا را به این صورت دوره بندی میکنند: ۱۸۳۰ – ۱۸۶۵ = دوره ی رمانتیک ۱۸۶۵ – ۱۹۰۰ = دوره ی رئالیسم ۱۹۰۰
«خطر لو رفتن داستان» اولین رمان عطیه عطار زاده تمام تلاش خود را کرده که اثری خاص و قابل توجه به نظر برسد،اما آیا واقعا