محمدرضا رکن الدینی فیلمساز هرمزگانی توانست در جشنواره پروین اعتصامی جایزه بهترین فیلم پیشرو را برای فیلم «من در محدوه ادراک» کسب کند. بی شک رکن الدینی نه احتیاجی به این جایزه دارد و نه جایزه پروین اعتصامی آنچنان مهم است. اما این توجه و جایزه‌ی به این فیلم نشان دهنده دو نکته مهم است. ۱- رکن الدینی فیلم خودش را می سازد. و فارغ از شیوه و منش جشنواره ها آن چیزی که فکر می کند درست را انجام می دهد. (که ممکن بود همین جشنواره پروین اعتصامی هم فیلم او را نپذیرد) ۲- هستند هنوز افرادی در این جامعه
نوروز انگار تنها همون روز اولش آدم رو با یک حس و حال نو شدگی سنجاق می‌کنه. روزهای بعدش انگار دوباره می‌افتی توی یک سرازیر
سالها پیش جایی نوشته بودم: «یه روستا هست که سر جمع نوزده تا دختر داره توش. تا حالا هیچ شعر عاشقانه‌ای برای هیچ کدوم از
در اینکه شکست خوردن بخشی از زندگی آدمیست شکی نیست. اینکه ممکن است انسان از هر شکستی پله‌ای برای پیروزی آینده‌اش بسازد دور از ذهن
داستان نویسی آمریکا را به این صورت دوره بندی میکنند: ۱۸۳۰ – ۱۸۶۵ = دوره ی رمانتیک ۱۸۶۵ – ۱۹۰۰ = دوره ی رئالیسم ۱۹۰۰
«خطر لو رفتن داستان» اولین رمان عطیه عطار زاده تمام تلاش خود را کرده که اثری خاص و قابل توجه به نظر برسد،اما آیا واقعا