با دیدن دو فیلم با عناوین A date for mad Mary ساختهی کشور ایرلند و همچنین فیلمی از کشور ایتالیا با عنوان perfect strangers که در هر دو در سال ۲۰۱۶ ساخته شده و هر کدام به نوعی به مسالهی همجنسگرایی اشاره کردهاند میتوان به دید جامعتری از این مساله در دو کشور اروپایی دست یافت. در فیلم «…مد مری» شخصیت اصلی دختری جوان و پرخاشگریست که حالا بعد از گذراندن محکومیت شش ماهه از زندان آزاد شده و باید خودش را برای عروسی صمیمیترین دوستش آماده کند. دوستی که انگار حالا دیگر او را به عنوان یک همدم نزدیک نمیپذیرد. او سه هفته فرصت دارد با معرفی یک دوستپسر جایگاه خود را در عروسی دوستش چارلی محکم کند. اما بر خلاف انتظارش هیچ پسری را مناسب با خود پیدا نمیکند. کمی بعد او با دختری عکاس و تصویربردار آشنا شده و متوجه میشود علایقش به سمت همجنس خود بیشتر است. از طرفی در فیلم perfect strangers چند دوست قدیمی بر سر میز شام تصمیم میگیرند که یک بازی را شروع کنند. یک بازی که بر اساس آن هر کس مسیج، پیام و تماسی که دریافت کرد بدون مخفی کردنش از جمع آن را بیان کند و همگی شاهد این تماسها و پیامها باشند. با عیان شدن محتویات تماسها و پیامها کمکم شکها، اختلافها و خیانتها نیز بر ملا میشود. تا جایی که ما میفهمیم یکی از اعضای این گروه شخصی همجنسگراست.
شباهتی که در هر دو اثر مخاطب را درگیر میکند واکنش جامعهی غربی به این مساله است. مسالهای که انگار هنوز خانوادهها و دوستان نتوانستهاند کامل آن را بپذیرند. در موقعیت اول، مری سعی میکند که با تحمیل کردن رابطهاش برای دوستانش آن را عادی جلوه داده و تا حدودی موفق هم میشود. اما در موقعیت فیلم دوم شخصیت همجنسگرا از اینکه دوستانش را از دست دهد ابتدا سعی در مخفی کردن علاقهی جنسیاش دارد و در انتها زمانی که با واکنش دوستانش روبرو میشود سعی میکند آن جمع را ترک کند. در هر دو فیلم که ساختهی دو کشور مختلف است این نکته را گوشزد میکنند که افراد همجنسگرا هنوز برای پذیرفته شدن در جوامع پیشرفته راه درازی دارند. (فارغ از اینکه از لحاظ مذهبی چه نگاهی به آنها میشود). هنوز نگاهها و چارچوبهای اجتماعی تا حدودی مانع آنهاست. و از طرفی این افراد نیز آنقدر رفتار وگفتارشان عادیست که گاه نسبت به افراد دگرجنسگرا نیز قابل شناسایی نیستند. اما با همین حال در صورت شناسایی از طرف افراد جامعه نوع نگاه به ایشان تغییر میکند.
این فیلمها اگر چه از لحاظ بیان سینمایی و فیلمنامه دچار ضعفها و کاستیهایی هستند، ولی به عنوان یک اثر سرگرمکننده و قصهگو، تعلیق و ریتم مناسبی دارند و برای حداقل یک بار دیده شدن پیشنهاد خوبی میتوانند باشند.