گالری باسمه در تهران از تاریخ ۳۰ آبان تا ۷ آذر میزبان آثار عکس – نقاشی های احسان میرحسینی با عنوان (چشم‌ها و برقع‌ها) است. دوستان تهرانی می توانند در شعبه پارک پرنسِ گالری باسمه این آثار را ببینند.
شماره آبان ماهنامه جی منتشر شد. این شماره با مطالبی از :
الهام افرون تن- امین درستکار – سریا داودی حموله – شهیار عزیزی- امید خواجه – پویا آسمانی – مژدگان بدیعی و نسترن محسنی از لینک زیر قابل دانلود است.
جواب ساده است،
یک شب که حالت خوب نباشد. و یار بداند که خوب نیستی، تلاش کند که تو را از آن حال و هوا در بیاورد. یک شعر بفرستد و تو باز در دلت بگویی: خدایا ممنونم…
تو
تمام دیروزها،تمام فرداها را
و تمام امروز را
به من بدهکاری!
بدهکاری
و دست هایت قسط اولش هم پرداخت نشده
شانه ات سه قسط از ابتدا عقب افتاده
و لبخندت دارد برگشت می خورد
و من،
یک نزول خور حرفه ایم
در این بازار
و هر رور
باز میخواهمت،
بیشتر، طولانی تر، تمام تر
من یک شیادم
ک شعر هایم را در ناصر خسرو
به قیمت سه لبخند تو میفروشم
و تو چه ساده ای
که میخندی
می خندی من یادم می آید
“خیلی وقت است بغل پس نداده ای!”
بعد دست میکنم توی جیبم
یک مشت عزیزم میریزم روی پیشخوان
بغل پرداخت ک میکنی
بقیه اش را نگاه پس میدهم
اهسته بر میگردی
چشمت میخورد به لب های من
“چقدر دوستت دارم می شود؟”
میگویم همینقدر
لبخند میزنی و تمام می شوم
زور میزنم شاعر شوم
برای اینکه تو بخندی
نه اینکه به فکر تو باشم
بازاری باید به فکر جیبش باشد!
« از نسترنم»
بیشعوری یعنی خونه ات یه قبرستونی باشه که از انبارت دور باشه. تو انبارت دو تا سگ ببندی و گورت رو گم کنی بری خونه و این سگای پدرسگ هم تا صبح عربده بکشن و آسایش رو از همسایه ها بگیرن و تو به خاطر بی شعوریت هیچ سر از حق و حقوق زندگی شهری در نیاری…
سه گانه ی Paradise ساخته ی کارگردان اتریشی به نام اولریش زایدل، روایتگر زندگی سه زن است که هر کدام به دنبال معشوقه ای می گردد. یکی مسیح را معشوقه ابدی خود می داند. دیگری دکتر مسنی که در یک اردوگاه با او آشنا شده و سومی نیز در کوچه پس کوچه های شهری در کنیا، به دنبال شخصی ست که پیش از جسمش، روحش را نوازش کند. تنهایی آدمها در قاب بندی های اکثرا ثابت و قرینه در هر سه فیلم بیشتر لمس می شوند و تضاد شخصیت ها با دنیای پیرامونشان قوه ی اصلی محرکه فیلم است. زنی مسیحی با اعتقادات سخت مذهبی خود شوهری مسلمان دارد و حالا چند سال بعد از فلج شدن وی دیگر نمی تواند با او ارتباط برقرار کند. دختر نوجوانی با یک دکتر مسن آشنا شده و می خواد روابط خودش را با وی بیشتر کند و زنی سفبد پوست از یک کشور اروپایی پا به آفریقا می گذارد تا معشوقه خود را از بین جوانان کنیایی انتخاب کند. هیچ یک به خوبی به مقصود خود نمی رسند و این تنهایی است که در این مبارزه پیروز می شود. اگر صبر و حوصله برای دیدن صحنه هایی با پلان های طولانی دارید، دیدن این سه اثر را از دست ندهید. پارادایس سه گانه ای است در باب تنهایی انسان ها…
یک سری کشورهای اروپایی هستند که نه سر پیاز خاورمیانه اند و نه ته پیاز. فقط به پناهجویان کشورهایی از خاورمیانه که هم سر پیازند و هم ته پیاز، پناهندگی می دهند تا حداقل جانشان نجات پیدا کرده باشد.
خواستم از همین تریبون اعلام کنم خدا خیرشان دهد.
استاد گفتند : قیطریه
ما نوشتیم: قیطریه
استاد فرمودند : امامزاده زاده صالح
ما نوشتیم :امامزاده صالح
استاد گفت : من هر چه بگویم می نویسید؟
ما گفتیم : بله…
استاد گفت : هر چیزی؟
گفتیم : چاره ای نداریم، بعله.
گفت: ذببارنبییهممدذلییعخذتتحتتاعحتاحنا
ما گفتیم چی؟
استاد: گه اضافه نخورید.
ما گفتیم: دیگر شما استا ما نیستید…
استاد چیزی نگفت.
یکسال سر کلاسش نرفتیم. آبرویش پیش باقی استادها رفته بود که بیرونش کردند…
این اولین اعتراضمان بود. یاد گرفتیم آنکه نمی خواهیم را به خواست خودمان عوضش کنیم.
نیروی انتظامی توانایی بالایی برای دستگیر کردن جوان هایی که از طریق آب پاشی یا رقصیدن به شادی می پردازند دارد.
دیده شده کمتر از دو ساعت نیز به دستگیری متخلفین امر شادی پرداخته. به هر حال اسیدپاشی با آب باشی یک سری تفاوت دارند، اما خب بحث شیرین ساپورت چیز دیگری است…
محمدرضا رکن الدینی فیلمساز هرمزگانی توانست در جشنواره پروین اعتصامی جایزه بهترین فیلم پیشرو را برای فیلم «من در محدوه ادراک» کسب کند.
بی شک رکن الدینی نه احتیاجی به این جایزه دارد و نه جایزه پروین اعتصامی آنچنان مهم است. اما این توجه و جایزه‌ی به این فیلم نشان دهنده دو نکته مهم است.
۱- رکن الدینی فیلم خودش را می سازد. و فارغ از شیوه و منش جشنواره ها آن چیزی که فکر می کند درست را انجام می دهد. (که ممکن بود همین جشنواره پروین اعتصامی هم فیلم او را نپذیرد)
۲- هستند هنوز افرادی در این جامعه که به فیلم های متفاوت که سعی نمی کنند با ملودرام های سطحی و نمایشی احساسات مخاطبانشان را قلقلک بدهند بها می دهند.
تبریک به رکن الدینی و تلاش ارزشمندش.