این متن برای عکسی که حسن بردال گرفت و بهروز عباس دشتی گفت در موردش داستان بنویسید ولی اصلا به عکس حسن هیچ ارتباطی نداره ولی خب توش احتمالا یه زن و مرد هستن.
– کی بود جواب داد وقتی اون روز تماس گرفتم ؟
جوابی نداد
-ها ؟ کی بود اون ؟
باز جوابی نداد در حالی که تا چند دقیقه پیش گرم صحبت بودیم.
– نمی گی کی بود ؟ داره اعتبارش تموم میشه.
حرفی نزد. تلفن قطع شد. کارت را در آوردم و رفتم به آن سمت خیابان…
و چگونه میشود پرندهای در آسمان نظرش عوض میشود، دور میزند و برمیگردد؟
فیلم در قد و قوارهی تعرف و تمجیدهای اغراق شده که پیرامونش شکل گرفت نبود. تدوین نقشش را به خوبی ایفا نکرد، جایی که میتوانست
به این نتیجه رسیدم که برای نوشتن، یک چیز خیلی مهم است. وقتی چشمه جوشیدن خلاقیت خشک شده و به هر ریسمان باریکی چنگ میزنی
همیشه این ضرب المثل ایرانی برام در مواقع حساسی که فکر میکنم همه چی قراره به خوبی پیش بره تکرار میشه. «سنگ بزرگ نشونه نزدنه».
زمانی که سر کلاس نقد ادبی برای اولین بار به شوخی (با اشاره به پست وبلاگی که همان موقع خوانده بودم) به استاد گفتم دوم
10 پاسخ
ببخشید آقا میتونم با گوشیتون یه اس ام اس بزنم
پاسخ:
سلام
از این حرفا گذشته
مختصر و زیبا
****
بی خیال بابا چه اهمیتی داره که کی بود ؟!
واسم مهم نیست
پاسخ:
سلام
پیرنگش همینجا بود.
کی بوده ؟
سلام شهاب جان مطلب تازه گذاشتم دوست داشتی سر بزن
پاسخ:
سلام
حتماْ
اعتبار کارت شما رو به اتمام است…
سلام
اگه نمایشگاه عکس اردیبهشت بخش عکسهای خلاق سرزدید حتما به وبلاگم سربزن ونظربدید سپاسگزارم
پاسخ:
سلام
ممنون
ولی من بندر عباس نبودم…
خوشمان آمد
پاسخ:
سلام
ممنون
مهم نیست . را با حرکت بی ها نشانم داد و رفت ..
کاش لینک اون عکس رو هم میزاشتی
موفق باشی برادر
پاسخ:
سلام
ممنون
در راه از خیابان رد شدن یه موتور ویراژ داد و خورد زمین من خوردکم به یه خانوم که از روبرو میومد و گوشی توی دستش خورزد زمین و شکست!
با داستانک به روزم
پاسخ:
سلام
جالب بود.
متنی که نوشتی منو یاد یه چیزی انداخت که خودم نوشتم.
فرصت مناسب میذارم تو وبلاگ.