۱.
این شعر که کاملا جدی و احساسیست را
توی جوی آب رها کرده اند
همانطور که هنوز کاملا
بند نافش بریده نشده
۲ .
مغازه ی خاک گرفته ی بی صاحب
آدمکی خفته در جعبه ی کاغذی
من
۳ .
و هنوز
در کف زنان بی آبرویی که
خودشان خبر ندارند بی آبرو شده اند
حالا که ماشین بزرگ
به همه ی مان برچسب زده است
یک روز ظهر که از سر عادت هر روزه و بی‌حوصلگی تکرار امر درست کردن نهار رفتم توی آشپزخانه و با ترکیب تکراری‌تر چند مواد
من که راضی نیستم حتی یک ریال از پول این مملکت بره خارج از مرزهای خودمون کمک بشه، اما دیدید یک نفر از فلسطین مال‌ها
بعد از رفتن مادربزرگم در این تقریبا یازده سال گذشته، این خاله، بزرگ خانواده مادری بود. دیر به دیر میدیدمش. آخرین بار که کرمان بودم
۹۶ خفه‌خون ۹۸ خفه‌خون ۴۰۱ باز هم خفه‌خون دلیل: چون خودتون یکی از طرفداران اون ایدئولوژی بودید و دستتون می‌رسید به صفوف اسلحه به دستان
اوج سینمای پناهی «طلای سرخ» بود و «دایره». بعد از جریانات ۸۸ و دستگیری انگار پرت شد به دنیای دیگری. در این چند فیلم اخیر
8 پاسخ
سلام.
زیبا بودند؛ مخصوصا دومی را خیلی دوست داشتم.
سلام.خواهش می کنم . خوشحالم خوشتون اومد…
یاد اون روز افتادم که تخ..ی تخ..ی با اسپانیا همه تیم ها رو لوله کردی.
سلام .ممنون. یعنی اینقدر نوشته ام بد بود ؟
نه بابا منظور کامنتم در مورد شعرهات نبود.همین جوری دلم تنگ شد برات یاد اون روز افتادم و خندیدم.
اره . یادش بخیر . جای اینیستا و رینا رو با هم عوض کرده بودی . :)))
حاج شهاب تهرانی !!!
ماشالا از وقتی مهاجرت کردین کلی سر ذوق اومدین ها اااااااااااااااا
ای بابا . ممنون . اما خب قبل از اون هم این وبلاگ چراغش روشن بود :)