یه زلزله بیاد، فیس بوک و اینترنت خراب شه، همه نوشته ها، عکس ها، خاطره های تلخ و شیرین برن زیر آوارٍ این صفر و یکای لعنتی که هیچ نشونی ازشون پیدا نشه، بعد آدما دوباره بیان تو کوچه، تو خیابون، همدیگه رو از نزدیک ببین، لمس کنن، دست بدن به هم، چشم تو چشم هم نگاه کنن، بعد رفیق بشن با هم، صدای همو بشنون.
خود ظاهر واقعی آدما با تمام تظاهرای واقعیشون، با تمام حقیقتای واقعیشون، با تمام اسما و خنده های واقعیشون…
خدا کنه
به شدت استقبال میکنم
خدا رو شکر ، داره جمعیتمون زیاد میشه ، ما بیشمار خواهیم شد.
:)
منم هستم!
خدا رو شکر . :)
چی خراب شه لی عزیز!؟
با “صفر و یکای لعنتی” موافقم ولی چرا حتمن ی چیزی خراب شه!! حق انتخاب رو نگیر عزیز:-)
اینترنت خراب شه .
خراب شدن همیشه بد نیست ، بذار یه چیزی خراب شه اصلا … والا ،
بذار یه چیزی نابود شه که هیچ کی اصلا نتونه ازش استفاده کنه ، حق اتخاب هم نداشته باشه، آسمون به زمین نمیاد که … سخت نگیر احسان جان. :)
میاد لی عزیز, میاد! ب قرعان میاد. اون چیزی ک ساخته شده چرا خراب شه خو! اگه بده با ساخت ی چیز دیگه اینو بگو
والا ب خدا
خب خراب شه ، والا بلا آسمون به زمین نمیاد.
اینو خراب می کنیم ، هیچی دیگه جاش نمیسازیم …
دیوانه. داشتم برا این پستت کامنت میذاشتم که یه زلزله ی واقعی اومد الان! ساعت ۲۰ دقیقه به ۶ صبح. ثبت شه لطفن! :)))))
:))
و من صدای گربه رو توی کوچه شنیدم که داشت هی ندا می داد که قراره زلزله بیاد.
خب چی می خواستی بنویسی قبل از زلزله.