این چند نکته‌ی به ظاهر کوچک

۱- اعتراض به نابودی کتابخانه‌ی شهدا در فضای مجازی بابی شد بر اینکه شکاف عمیق بین هنرمندان هرمزگانی نمود پیدا کند. اینکه در یک حرکت جمعی چقدر می تواند دو دستگی یا حتی چند دستگی وجود داشته باشد. البته می توان از چند منظر دیگر هم به آن نگاه کرد، اینکه چه تعداد از افراد دغدغه های فرهنگی دارند یا نه. یا اینکه اصلا چه تعداد می توانند با اعتراض کردن به اعتراض دیگران خودشان را متفاوت نشان دهند. یا اینکه چه تعداد می توانند با دید تمسخر به یک مساله نگاه کنند و تمام تلاش های جمعی یک عده را زیر سوال ببرند. یا اینکه چه تعداد افرادی که در گوشه کنار وادی هنر ایستاده اند بهتر است به کارهای عمرانی و راه و ساختمان بپردازند تا دغدغه ی هنری که این را به وضوح می شد در برخورد به اصطلاح روشنفکرنمایانه ی آنها با بیانیه ی جمعی از هنرمندان^۱ دید.

۲- جشنواره فیلم اردی بهشت چندی پیش تمام شد. چیزی که بیش از پیش اتفاق خوش یمنی می نمود، بخش فیلم جشنواره بود (که البته داوری بخش استانی و همچنین ملی آن نقد هایی را در فضای مجازی بدنبال داشت). و چیزی که بی شک جز عقب گردهای جشنواره محسوب می شد بخش عکس آن بود، چه در تعداد عکس های ارسال شده و چه در کیفیت آنها.

۳-  متاسفانه به خاطر عدم دیدن فیلم کوتاه یا کم دیدن این دست آثار توسط اکثر مخاطب های جشنواره ی فیلم اردی بهشت و قضاوت های یکسویه آنها، باعث شناخت ناقص این دست سینما دوستان در باب فیلم کوتاه شده است. هر زمان که مخاطب توانست سینمای کوتاه و بلند را از یکدیگر به غیر از المان هایی چون زمان آن تفکیک کند، بی شک با دید بازتری به تماشای فیلم های کوتاه مخصوصا فیلم های فرمگرا می نشیند. پیشنهاد این است که با حفظ مولفه ی فرمگرا بودن برای بخش ملی، بخش جنبی جشنواره به نمایش فیلم های کوتاه خارجی بپردازد تا مخاطب های جشنواره شناخت بهتری نسبت به فیلم کوتاه دست یابد.

۱- جمعی از هنرمندان و اهالی فرهنگ در هرمزگان بیانیه ای را برای جلوگیری از نابودی کتابخه ی شهدا و کتاب های درون آن صادر کردند، که بخش اعظم مخالفان آن بیانه را خود هنرمندان تشکیل می دادند.